Başkan Erbaş: “Din anlatırken kendini pazarlama ve reyting kaygısı söz konusuysa, ticarî gaye ve beklentiler ön plana çıkarılıyorsa; biliniz ki orada din istismarı vardır” dedi.
diyanet İşleri Prof. Dr. Ali Erbaş, 2020 Yılı ‘Camiler ve Din Görevlileri Haftası’ açılışında konuşma yaptı. Ayasofya Camii’de gerçekleştirilen konuşmada Diyanet İşleri Başkanı Erbaş, bilgi kaynaklarının ve bilgi üreten mekanizmaların ihmal edilmesinin, günümüzde Müslümanların en temel sorunlarından biri olduğunu dile getirdi.
Konuşmasında 3 sosyal gerçekliğe dikkat çeken Erbaş, şunları söyledi:
Bozuk din tasavvuru ve öğrenilmiş cehalet
“Bunlardan birincisi, yanlış dini bilgiyle şekillenen bozuk bir din tasavvurudur. Bu da bir nevi öğrenilmiş cehalettir. Bu durum, İslam coğrafyasının son asırlarda doğru bilgi üreten mekanizmalarını güncelleyip geliştiremediği için ortaya çıkmış bir tehlikedir. Öğrenilmiş cehaletle mücadele etmek, salt bilgisizlikle mücadele etmekten çok daha büyük bir emek ve özveri gerektirmektedir.”
“Dini duyguları istismarın önüne geçmek için cezalar olmalı”
İkincisi, insanların cehaletinden ve dinî bilgi yetersizliğinden nemalanmak suretiyle dini kavramları bağlamından kopararak kendi menfaat ve emelleri doğrultusunda kullanan din istismarcılarıdır. Maalesef bugün bazı şahıs ve gruplar tarafından İslam’la, ilimle ve hakikatle hiçbir alakası bulunmayan birtakım işler, rüyalar, saçmalıklar, sahte kişilikler ve gizemli söylemlerle insanların duyguları sömürülmekte; inançları istismar edilmektedir. Hatta zaman zaman yüce dinimiz İslam, kimi art niyetli ve sapkın kişilerce aşağılık davranışlara alet edilebilmektedir. Bu kimseler hak ettiği cezayı mutlaka görmeli, bilhassa dini duyguları ve değerleri istismar etmenin önüne geçmek için caydırıcı cezalar ve müeyyideler olmalıdır.
Din adına konuşan herkes hakikate bağlı kalmak zorunda
Diğer yandan din adına konuşan, yazan herkes hakikate bağlı kalmak zorundadır. Gelişigüzel malumatlarla dini değerleri uluorta tartışmanın hiçbir faydası yoktur. Ayrıca dini argümanlar ve söylemlerle ekranlarda, teyide muhtaç, kaynağı belirsiz bilgiler paylaşarak zihinleri bulandıran, usul ve esastan yoksun konuşan ve kendisini hakikatin merkezi gibi gösteren bazı kişi ve grupların bu tavrı Müslüman bilinci ve ciddiyetiyle asla bağdaşmamaktadır.
“Dini bilgiyi denetleyen mekanizmalara ihtiyaç var”
Üçüncüsü ise; son asırlarda din-devlet-toplum arasında yaşanan gerilimlerin neden olduğu kaos ve sözü edilen ihmal ve boşlukları fırsata çeviren FETÖ, DEAŞ ve PKK, şiddet ve tekfir diliyle sürekli Müslümanları tehdit eden sözde selefi gruplar gibi dış güdümlü marjinal yapılar, kendilerini göstermektedir.
Önemle ifade etmeliyim ki, bahsettiğim her üç hususta da, İslam coğrafyasının doğru bilgiyi denetleyen mekanizmalara sahip olmayışının etkisi büyüktür. Dolayısıyla Müslüman toplumlar acilen doğru dini bilgiyi üreten kurumlarını geliştirmek zorundadır. Doğru dini bilgiyi koruyan ve güvence altına alan sistemler kurmak zorundadır, Aynı zamanda İslam dünyası. Zira yaşanan bağnazlıkların, istismarların, ahlaksız ve insafsız tabloların arkasında yatan en önemli sebeplerden birisinin de denetimsizlik ve hukuki boşluk olduğu açıktır.”
“Din anlatırken kendini pazarlama ve reyting kaygısı söz konusuysa, ticarî gaye ve beklentiler ön plana çıkarılıyorsa; biliniz ki orada din istismarı vardır”
“Eğer bir yerde masum ve hatasız kabul edilen kişiler varsa, doğru bilginin kaynağı şahıslar, rüyalar gibi sübjektif şeylerse, birtakım kitaplar İslam’ın temel kaynaklarından daha çok itibar görüyorsa, hakikat tekelciliği yapılıyorsa, akıl, mantık ilkelerine ve ahlak değerlerine aykırı söylem ve davranışlar varsa, eleştirel düşünce kötüleniyor, sorgusuz teslimiyet isteniyorsa biliniz ki orada İslam’dan başka bir inanç, başka bir anlayış egemendir. Eğer bir yerde kendi mensuplarını aşırı yücelten seçkinci bir anlayış; birlik, beraberlik ve kardeşlik ilişkilerini zedeleyen bir tutum varsa, din anlatırken kendini pazarlama ve reyting kaygısı söz konusuysa, ticarî gaye ve beklentiler ön plana çıkarılıyorsa; biliniz ki orada din istismarı vardır. Eğer Bir yerde şiddete davet eden, tekfir ve tehdit eden bir dil, İslam coğrafyasında kavga ve tefrikaya çağıran bir tutum varsa orada Müslümanca bir feraset, basiret, davranış ve ahlak yok demektir.”
“Reyting adına, ahlak ve inanç değerlerini hiçe saymak pervasızlıktır”
“Reyting adına, bütün aile, gelenek, ahlak ve inanç değerlerini hiçe sayarak şüyuu vukuundan beter çirkinlikleri ekranlara taşımak, gayr-i meşru ilişkileri sıradanlaştıran, şiddeti ve istismarı teşvik eden yayınlar yapmak milletimize, medeniyetimize, nesillerimize ve geleceğimize karşı işlenen büyük bir suçtur, pervasızlıktır, sorumsuzluktur”
diyanet İşleri Prof. Dr. Ali Erbaş, 2020 Yılı ‘Camiler ve Din Görevlileri Haftası’ açılışında konuşma yaptı. Ayasofya Camii’de gerçekleştirilen konuşmada Diyanet İşleri Başkanı Erbaş, bilgi kaynaklarının ve bilgi üreten mekanizmaların ihmal edilmesinin, günümüzde Müslümanların en temel sorunlarından biri olduğunu dile getirdi.
Konuşmasında 3 sosyal gerçekliğe dikkat çeken Erbaş, şunları söyledi:
Bozuk din tasavvuru ve öğrenilmiş cehalet
“Bunlardan birincisi, yanlış dini bilgiyle şekillenen bozuk bir din tasavvurudur. Bu da bir nevi öğrenilmiş cehalettir. Bu durum, İslam coğrafyasının son asırlarda doğru bilgi üreten mekanizmalarını güncelleyip geliştiremediği için ortaya çıkmış bir tehlikedir. Öğrenilmiş cehaletle mücadele etmek, salt bilgisizlikle mücadele etmekten çok daha büyük bir emek ve özveri gerektirmektedir.”
“Dini duyguları istismarın önüne geçmek için cezalar olmalı”
İkincisi, insanların cehaletinden ve dinî bilgi yetersizliğinden nemalanmak suretiyle dini kavramları bağlamından kopararak kendi menfaat ve emelleri doğrultusunda kullanan din istismarcılarıdır. Maalesef bugün bazı şahıs ve gruplar tarafından İslam’la, ilimle ve hakikatle hiçbir alakası bulunmayan birtakım işler, rüyalar, saçmalıklar, sahte kişilikler ve gizemli söylemlerle insanların duyguları sömürülmekte; inançları istismar edilmektedir. Hatta zaman zaman yüce dinimiz İslam, kimi art niyetli ve sapkın kişilerce aşağılık davranışlara alet edilebilmektedir. Bu kimseler hak ettiği cezayı mutlaka görmeli, bilhassa dini duyguları ve değerleri istismar etmenin önüne geçmek için caydırıcı cezalar ve müeyyideler olmalıdır.
Din adına konuşan herkes hakikate bağlı kalmak zorunda
Diğer yandan din adına konuşan, yazan herkes hakikate bağlı kalmak zorundadır. Gelişigüzel malumatlarla dini değerleri uluorta tartışmanın hiçbir faydası yoktur. Ayrıca dini argümanlar ve söylemlerle ekranlarda, teyide muhtaç, kaynağı belirsiz bilgiler paylaşarak zihinleri bulandıran, usul ve esastan yoksun konuşan ve kendisini hakikatin merkezi gibi gösteren bazı kişi ve grupların bu tavrı Müslüman bilinci ve ciddiyetiyle asla bağdaşmamaktadır.
“Dini bilgiyi denetleyen mekanizmalara ihtiyaç var”
Üçüncüsü ise; son asırlarda din-devlet-toplum arasında yaşanan gerilimlerin neden olduğu kaos ve sözü edilen ihmal ve boşlukları fırsata çeviren FETÖ, DEAŞ ve PKK, şiddet ve tekfir diliyle sürekli Müslümanları tehdit eden sözde selefi gruplar gibi dış güdümlü marjinal yapılar, kendilerini göstermektedir.
Önemle ifade etmeliyim ki, bahsettiğim her üç hususta da, İslam coğrafyasının doğru bilgiyi denetleyen mekanizmalara sahip olmayışının etkisi büyüktür. Dolayısıyla Müslüman toplumlar acilen doğru dini bilgiyi üreten kurumlarını geliştirmek zorundadır. Doğru dini bilgiyi koruyan ve güvence altına alan sistemler kurmak zorundadır, Aynı zamanda İslam dünyası. Zira yaşanan bağnazlıkların, istismarların, ahlaksız ve insafsız tabloların arkasında yatan en önemli sebeplerden birisinin de denetimsizlik ve hukuki boşluk olduğu açıktır.”
“Din anlatırken kendini pazarlama ve reyting kaygısı söz konusuysa, ticarî gaye ve beklentiler ön plana çıkarılıyorsa; biliniz ki orada din istismarı vardır”
“Eğer bir yerde masum ve hatasız kabul edilen kişiler varsa, doğru bilginin kaynağı şahıslar, rüyalar gibi sübjektif şeylerse, birtakım kitaplar İslam’ın temel kaynaklarından daha çok itibar görüyorsa, hakikat tekelciliği yapılıyorsa, akıl, mantık ilkelerine ve ahlak değerlerine aykırı söylem ve davranışlar varsa, eleştirel düşünce kötüleniyor, sorgusuz teslimiyet isteniyorsa biliniz ki orada İslam’dan başka bir inanç, başka bir anlayış egemendir. Eğer bir yerde kendi mensuplarını aşırı yücelten seçkinci bir anlayış; birlik, beraberlik ve kardeşlik ilişkilerini zedeleyen bir tutum varsa, din anlatırken kendini pazarlama ve reyting kaygısı söz konusuysa, ticarî gaye ve beklentiler ön plana çıkarılıyorsa; biliniz ki orada din istismarı vardır. Eğer Bir yerde şiddete davet eden, tekfir ve tehdit eden bir dil, İslam coğrafyasında kavga ve tefrikaya çağıran bir tutum varsa orada Müslümanca bir feraset, basiret, davranış ve ahlak yok demektir.”
“Reyting adına, ahlak ve inanç değerlerini hiçe saymak pervasızlıktır”
“Reyting adına, bütün aile, gelenek, ahlak ve inanç değerlerini hiçe sayarak şüyuu vukuundan beter çirkinlikleri ekranlara taşımak, gayr-i meşru ilişkileri sıradanlaştıran, şiddeti ve istismarı teşvik eden yayınlar yapmak milletimize, medeniyetimize, nesillerimize ve geleceğimize karşı işlenen büyük bir suçtur, pervasızlıktır, sorumsuzluktur”